مامی، اسبت را چه کار کردی؟ – سرور علیمحدی

مامی، اسبت را چه کار کردی؟ فریادی است کوتاه از درد نهفته ی بتول آراسته که با وارستگی تمام عیار که جزیی از شخصیت اوست خواننده را با خود به روزها و سال های گذشته می برد، بی آن که بخواهد طنین فریادش دلی را بیازارد. از این روست که فریادش گوش خراش نیست، از دل برمی خیزد و بردل ها می نشیند. می گوید که سال ها تلاش کرده تا گذشته را در خود مدفون کند، تلاشی که بسیاری از ما، همانند او در انجامش نا موفق بودیم. بی تردید باید بگویم که مرا تلنگر زدن ها و پیگیری های شبانه روزی رفیق عزیزم ناصر مهاجر به نوشتن واداشت.* بتول می گوید: جرقه های درون، امان او را برید. نوشت تا هم خود را از چنگال انکار گذشته رها سازد و هم با همه ی آن چه که پشت سر نهاده از سر آشتی درآید.

برای خواندن متن کامل این نوشته که نخستین بار در تارنمای اخبار روز درج شده است، کلیک کنید:

منبع: اخبار روز
چهارشنبه، ۱۰ فروردین ۱۴۰۱