گفت‌وگوی آیدا قجر با ناصر مهاجر و رضا معینی
در ادامه گفت‌وگوهای بیداران با «ناصر مهاجر» تاریخ‌پژوه و نویسنده و «رضا معینی» روزنامه‌نگار و کنش‌گر حقوق بشر، به بحث پیرامون این مسائل پرداخته‌ایم. آیا در بوق و کرنا گذاشتن آزادی زندانیان سیاسی «فریب» بود؟ تغییر ظاهری روش‌های سرکوب زنان، به مقاومت نیمی از جامعه چه شکل و شمایلی می دهد را ؟ پیشینه روبه‌روی هم قرار دادن مردم برای پیشبرد سیاست سرکوب به چه زمانی برمی‌گردد و چه مقاومت‌هایی را در پی داشته است؟
هشت ماه پس از آغاز خیزش مردمی در پی کشته شدن «مهسا [ژینا] امینی»، سیاست‌های جمهوری اسلامی در برابر زنان و مردان آزادی‌خواه در پهنه عمومی در ظاهر، تغییراتی کرده است. نظام جمهوری اسلامی اما همچنان بر سرکوب پای می‌فشارد و هر تغییری هم در سیاست‌هایش نیز با تکیه بر سرکوب‌گری است؛ اما با شکل و روشی دیگر. سیاست‌های جمهوری اسلامی همواره با تغییر شرایط سیاسی- اجتماعی، اشکال مختلفی پیدا می‌کند. مهم‌ترین جلوه‌های آن را را می‌توان در خصوص «عفو» و آزادی زندانیان سیاسی پیش از نوروز عنوان کرد که بسیاری از جمله «نرگس محمدی» فعال حقوق بشر و روزنامه‌نگار، آن را «فریب» خواندند. جلوه دیگری از این تغییر را می‌توان در خصوص حجاب زنان مشاهده کرد. اگرچه در ظاهر و در عرصه عمومی خبری از برخوردهای عریان خشونت‌بار گشت‌های ارشاد با زنان نیست، اما اعمال محدودیت‌ها، جابه‌جایی عناصر سرکوب‌گر و زمزمه‌های وضع قانون و مجازات علیه مخالفان حجاب اجباری، هر روز بیش از پیش به گوش می‌رسد.
در ادامه گفت‌وگوهای بیداران با «ناصر مهاجر» تاریخ‌پژوه و نویسنده و «رضا معینی» روزنامه‌نگار و کنش‌گر حقوق بشر، به بحث پیرامون این مسائل پرداخته‌ایم. آیا در بوق و کرنا گذاشتن آزادی زندانیان سیاسی «فریب» بود؟ تغییر ظاهری روش‌های سرکوب زنان، به مقاومت نیمی از جامعه چه شکل و شمایلی می دهد را ؟ پیشینه روبه‌روی هم قرار دادن مردم برای پیشبرد سیاست سرکوب به چه زمانی برمی‌گردد و چه مقاومت‌هایی را در پی داشته است؟
برای خواندن متن کامل این نوشته، کلیک کنید:
برگرفته از: بيداران
پنج شنبه 20 آوريل 2023
————————
متن گفتگو در فرمت پی دی اف
————————