آیدا قجر
در روزهای اخیر با موج آزادی برخی از زندانیان سیاسی مواجه شده‌ایم که بنا به گفته جمهوری اسلامی، این آزادی‌ها در پی «عفو گسترده» یا «عفو عمومی» اتفاق افتاده است.
آیدا قجر در گفت‌وگویی با «ناصر مهاجر» تاریخ‌پژوه و نویسنده و «رضا معینی» روزنامه‌نگار و کنشگر حقوق بشر ابعاد این واقعه را بررسی کرده است.
این گفت‌وگو در تاریخ ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ و در آستانه پنج ماهگی اعتراضات سراسری «زن، زندگی، آزادی» انجام شده است.
در روزهای اخیر با موج آزادی برخی از زندانیان سیاسی مواجه شده‌ایم که بنا به گفته جمهوری اسلامی، این آزادی‌ها در پی «عفو گسترده» یا «عفو عمومی» اتفاق افتاده است. به گفته قوه قضاییه، «ده‌ها هزار» زندانی از میان معترضان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ آزاد، یا با تخفیف مجازات، مواجه شده‌اند. لازم به تذکر است که به شهادت شماری از زندانیان سیاسی آزاد شده و پاره‌ای از افرادی که با وثیقه آزاد بوده‌اند، از ایشان تعهدنامه گرفته شده است. مساله‌ای که قوه قضاییه آن را تکذیب کرد. اما روایت‌هایی مثل آن‌چه «ژیلا مکوندی» فعال حقوق زنان و «زارا محمدی» فعال حقوق کردها بیان کرده‌اند، واقعیتی دیگر را نمایان می‌‌کند. آن‌ها در عرصه عمومی گفته‌اند که تقاضای عفو نکردند؛ اما برخورد با ایشان به نحوی بود که انگار از زندان بیرون انداخته شده‌اند. نمونه‌های علنی و غیرعلنی بسیاری در این‌باره در دست است. از سوی دیگر برای بسیاری، این اقدام جمهوری اسلامی سوال برانگیز شده است. آیا کمبود بودجه و انبوه زندانیان باعث آزادی گسترده بوده است؟ یا آیا این اقدام را می‌توان به معنای عقب‌نشینی حاکمیت برآورد کرد؟
برای خواندن متن کامل این نوشته، کلیک کنید:
برگرفته از: بیداران
جمعه 17 فوريه 2023
——–
مصاحبه در فرمت پی دی اف
——–