گلرخ قبادی در سال 1335 در شهر سنندج مرکز استان کردستان ایران به دنیا آمد. مدرسه را در آنجا به پایان رساند. در سال 1353 فعالیت سیاسی مخفیانه خود را در کردستان ایران با حلقه مارکسیستی که در انقلاب 1357 به کومله معروف شد آغاز کرد و برای پیشبرد برنامه سیاسی خود در کردستان به شغل معلمی در روستاهای آن استان پرداخت. او در انقلاب 1357 شرکت کرد و از بنیانگذاران شورای زنان سنندج بود. در سال 1359 اولین عضو زن سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران (کومله) شد. پس از حمله نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به برخی از شهرهای بزرگ کردستان ایران در تابستان 1979، او یکی از اولین زنانی بود که به جناح مسلح کومله پیوست. در سال 1362 که حزب کمونیست ایران تأسیس شد، به صفوف خود پیوست و پس از اولین انشعاب در حزب، هم حزب و هم از کومله را ترک کرد. او در سال ۱۳۶۸ ایران را ترک کرد و به سوئد پناهنده شد. از آن زمان به بعد فعالیت خود را در جنبش زنان ادامه داد. او چندین مقاله در مورد مبارزات زنان نوشته است، از جمله نگاهی به مبارزات زنان در کردستان ایران (2010) و توسعه فمینیسم در کردستان ایران (2012). او یکی از بنیانگذاران کنفرانس زنان کردستان ایران (خارج از کشور) است که چهار رویداد از این دست را بین سال های 2011 تا 2014 در چهار کشور مختلف با کمک دیگر فعالان حقوق زنان برگزار کرده است.
او اولین کتاب خود به نام خشخاش در سرزمین راکی ​​را در سال 2015 نوشت که زندگی و زمانه زن کرد کردستان ایران را به تصویر می کشد. او در سال 2020، مزارع خشخاش را به روایت داستان های ناگفته زنان مبارز کردستان ایران نوشت که توسط انتشارات نقطه منتشر شد. او اکنون مشغول کار بر روی سومین کتاب خود، آن هم با موضوع مبارزات زنان کرد ایران است که توسط ناشران نقطه منتشر خواهد شد.