ادبيات زندان

یکی از محورهای اصلی کار نشر نقطه، بررسی سیاست خشونت در نظام زندانِ جمهوری اسلامی‌ست؛ چرا که: «نظام زندان هر حکومتی، به فشرده‌ترین و برهنه‌ترین شکل، درون‌مایه‌ی آن حکومت را بازمی‌تاباند و ویژگی‌هایش را.»
دو جلد کتاب زندان که اولین جلد آن نزدیک به ١٨ سال پیش به چاپ رسید، چه بسا نخستین مجموعه‌ی جامعی باشد که در تبعید منتشر شده و به سویه‌های گوناگون زندان سیاسی در جمهوری اسلامی نوری تازه افکنده است: از بازجویی‌ها، شکنجه‌های جسمی و روحی زندانیان و خُرد و خوارکردن آنها گرفته، تا ماه‌ها زندگی در سلول‌های انفرادی و یا زندگی دسته‌جمعی در اتاق‌های دربسته‌ی تنگ و بی روزن؛ از ایستادگی‌ها و جان باختن یاران گرفته تا وادادن‌ها و ندامت‌ها؛ از همبستگی‌ها و ازخودگذشتگی‌ها گرفته تا فرقه‌گرایی‌ها و بایکوت‌ها.
رنج و درد و هم‌چنین پایداری و مقاومت خانواده‌ی زندانیان سیاسی نیز از یاد نرفته و در این کتاب‌ها روایت شده است؛ نیز کودکان زندان؛ آنها که در زندان به دنیا آمدند، در این مکان مخوف زیستند و سپس به دور از مادر و پدر روئیدند.
در این کتاب‌ها، رشته‌ی سخن بیش از همه به زندانیان سیاسی داده شده تا روایت خود را از این ‌دوران هولناک با خواننده سهیم شوند. در کتاب «و هنوز قصه بر یاد است»، حسن درویش است که روایت خود را از زندان مشهد بازمی‌گوید.
کتاب دیگر نشر نقطه در زمینه‌ی زندان و سیاست خشونت، زنان در سایه، سویه‌های دیگری از این پدیده را بازمی‌نمایاند: همسران زندانیان سیاسی، دشواری‌های زندگی خود را در جامعه‌ای مردسالار و نظامی زن‌ستیز بازمی‌گویند.
«جان باختگان به بوی فردایی نو»، روایتی‌ست از کشتار بزرگ ۱۳۶۷ که شاعر خوب ما سعید یوسف با شعر زیبای خود به وصف کشیده است.
بسیاری از کتاب‌های دیگر نشر نقطه نیز گوشه‌هایی از زندان سیاسی را در جمهوری اسلامی توصیف کرده اند؛ از یادمانده‌ها و بازاندیشی مبارزان سیاسی گرفته تا گریز ناگزیر که روایت سی تن از زنان و مردانی است که به دلایل عقیدتی، سیاسی، دینی و نیز زن‌ستیزی جمهوری اسلامی، به جلای وطن وادار شده‌اند.